Ljóðasamkeppni Þórshamars
Öll ljóð velkomin sem geta fallið undir skilgreininguna ljóð.
Í verðlaun eru:
birting ljóðsins á vefnum og frekari útgáfa hjá Þórshamar
bók á máli því sem ljóðið er ritað á.
Samkeppnin stendur til 9. septembers 2007
Í dómnefnd sitja nokkrir velhæfir einstaklingar sem verða tilkynntir síðar.
Öll ljóðin sem berast verða birt á vef Þórshamars svo menn geti valið ljóðið sem þeir myndu verðlauna
Ljóðasamkeppnin hin fyrsta
er liðin en hér birtast ljóðin sem í hana bárust í þeirri röð sem þau skiluðu sér inn:
Engill
Þetta er engill.
Hann hjálpar mikið. Hann er góður, skemmtilegur og duglegur.
Þetta er engill.
Hann er að skreyta sig fyrir jólin.
Þetta er engill.
Hann er að fara að opna kistuna.
Í kistunni eru jólin.
Jökull Logi Arnarsson,, samið í kringum 2000.
Reitt barnshjarta (about geir ólafs)
barnið blíða er eigi lengur blítt,
nú er það reiður unglingur,
sem er lítt strítt,
fái það fimmaur þá fer það í ríkið,
kaupir sér smá vodka,
og útí sjóinn með líkið
Jökull Logi Arnarsson,, samið í kringum 2006
Austurfjarðarskagablús
Austurfjarðarskagi, hvert fórst þú?
Fórst´út í skuggann með oss?
Misnotaði þig, lítið hross?
Girti það niður um þig?
Stakk hendi þinni inní sig?
Þú fellur niður af ást.
Hin hendin í sóma,
er þú dansar í kóma
og finnur líf þitt fjara út...
áttu vasaklút?
Mér finnst ég þurfa að snýta,
mér finnst ég þurfa að snýta.
Jökull Logi Arnarsson,, samið í kringum 2006
"Fairytale Of Life"
Come see the pain of our modern day society
Come see the hate of our modern day society
Come see the filth of our modern day society
Brought upon by organized religion
Ignorance is a common thing in our world
A mistake and all turn their heads the other way
A success and everyone takes credit
Genocides are allowed by few penstrokes on a piece of paper
The children of tomorrow will inherit the earth
The children of tomorrow will inherit the problems
Caused by the children of yesterday
-Kristján Sigurðarson
minningarvottur
fyrir þér ég felli tár að eilífu
eitt fyrir ástina og annað fyrir vináttu
þriðja fyrir tímann sem stóð í blíðu og stríðu
fjórða fellur á gröf þína sem minningarvottur
þú vakir yfir mér, veit ég það
ég mun minnast þín á hverjum degi
þeir tímar sem við eiddum á hverjum stað
munu ekki gleimast jafnvel þó ég deyji
ó minn kæri vin þú fórst of fljótt
tæplega tvítugur eina nóvember nótt
ó minn kæri þú fórst of skjótt
en ég vona það að þú sofir rótt
Höf: Gunnar Þórólfsson
sár söknuður
blómkrans á leiði, fölnuð rós
lítið barn með ekkert bros
tár á kinn, söknuður í hjarta
bíð ennþá eftir ljósinu bjarta
tíu kerti, tvö þeirra flökta
stendur kyrr en hendurnar nötra
minningar streima, ekki verður að gráti
veit að á himnum bíður minn sá látni
Höf: Gunnar Þórólfsson
Gangan Heim
Rigningin bleytti axlirnar og úfið hárið,
löng ganga í rigningu gefur manni nýtt sjónarmið á allt.
Af hverju, hvernig og hvenær voru helstu spurningar mínar
en einhvernvegin hafði þetta allt orðið svo flókið.
Af hverju...var þetta svona?
Hvernig...losna ég úr þessu?
Hvenær...hættir sársaukinn og óvissan?
Óvissan...já það var óvissan sem var verst, það sem át mig að innan.
Hvað ef? Hvað ef? Hvað ef?
Allar samræðurnar sem ég hafði átt...
í höfðinu á mér sem ég var of hræddur til að eiga í alvöru.
Kannski gengur allt upp,
en kannski ekki.
En allt er betra en óvissan.
Verst hvað maður verður alltaf hugrakkur þegar maður hefur ekkert til að sanna.
Bíll keyrir fram hjá...ljósin stinga augu mín
og vatnsgusan sem fylgir kælir illa klæddan líkama minn
enn frekar.
En mér er sama...
ég hef stærri hluti til að hugsa um
en nefrennsli og hóstaköst.
Gríman íþyngir mér...
gríman sem ég set upp
á hverjum degi,
í hvert skipti.
“Mér líður vel”
“Það er ekkert að”
“Ég elska þig líka”
Lygar hversdagsins...
og ég þrái sannleikann...
en ég þrái einnig fleira.
Ég þrái hið fagra.
Ég þrái hið forboðna.
Ég þrái hið forna...
en einnig nýja sýn,
nýtt líf.
Það eina sem er sterkara en þráin...
er þörfin.
Ég þarfnast öryggis.
Ég þarfnast hættu.
Ég þarfnast ástar.
Ég þarfnast og þrái hina endurgoldnu ást sem ég eitt sinn átti...
en er nú horfin í auga eilífðarinnar.
Ég kem heim...ekkert er leyst.
Ég lýg mig í gegnum spurningaflóðið
eins og hvern annan dag
og loka mig svo inni.
Þegar ég er einn skrifa ég allt niður...
Mín tjáning.
Mín útrás.
Mín meðferð.
Minn flótti.
Verst hvað maður verður alltaf hugrakkur þegar maður hefur ekkert til að sanna.
eftir Jón Þór Sigurleifsson
Skínandi Sýn
Tunglið horfir niður á mig
sem þá skepnu sem ég er
í þessum lokaða veruleika.
Aldrei framar...
munu tár falla úr hinu eilífa auga.
Ljósið mun skína á nýjan leik...
eftir þann næsta.
Ef ég breyti rétt
Mun eilífðin grípa mig?
Mun ég...
breyta rétt?
Eða leiðist ég í glötun?
eftir Jón Þór Sigurleifsson
Sköpun
Flugbeittan hnífinn
í fingurinn rek.
Skrifa niður tilfinningar.
Blóðið mitt blek.
eftir Jón Þór Sigurleifsson
Þinn Hinsti Dagur
Þú kemur og segir,
með tárvotum augum,
allt sem segja þarf,
án þess að segja orð.
Þú heldur utan um mig
og ég vil ekki sleppa.
Að eilífu mun ég sakna þín.
Við tölum...
um ekkert og allt.
Aldrei áður hef ég séð
glampann í augum þér...
svo skæran.
Ég get ekki ímyndað mér líf án þín.
En þú virðist vera sátt.
Þú ert sá besti vinur,
sem ég hef nokkru sinni átt.
Við leggjumst í rekkju saman,
og faðmur þinn heldur á mér hita.
En hversu góð sem nóttin verður,
þá þykist ég vita.
Vita að þegar,
þegar ég vakna.
Þá verðurðu farin,
farin frá mér.
Þetta var þinn hinsti dagur...
og þú eyddir honum...með mér.
eftir Jón Þór Sigurleifsson
Íslenskutími
Ég geng þunglamalega að borðinu
Áður en ég veit af stendur kennarinn við töfluna
Einbeitingin bregst mér
Lýsingarorðin dansa polka fyrir forsetningarnar
Á meðan sagnorðin reykja út í horni
Einn sit ég eftir og horfi á hafið
Þar til bjallan hringir
Og ég held á vit ævintýragjarnra ferningsróta
-Brynjar Jóhannesson
Comments (0)
You don't have permission to comment on this page.